Zijn jullie er nog?

01 en 2 oktober 2023
Na de hectische dag en avond, stond ik weer vroeg naast m’n bedje. Voor mijn doen vroeg dan. Op naar Stubaital. Maar niet voordat ik nog even langs het Gasthof wilde, waar ik in eerste instantie vannacht wilde slapen. Ik vond het een mooi moment om daar te gaan ontbijten. Twee jaar geleden had ik hier een hilarische laatste nacht van mijn vakantie. De gastvrouw onwijs chaotisch (en druk werkend) en een ongelooflijk lief hartelijk mens. Een beetje prettig gek en daar hou ik van. Dus ik voelde me gelijk thuis. De omgeving prachtig en het Gasthof zo geweldig Oostenrijks.
Haar man gaf me zijn telefoonnummer, want die had er wel zin in, maar uiteraard mocht ik niks tegen z’n vrouw zeggen. Nou, wat een verrassing. Dat nummer uiteraard nooit gebeld of hem geappt. Maar heb er wel erg om gelachen. Het was gewoon grappig die hele situatie van chaotiek en had mezelf beloofd, ooit weer terug te gaan. Vooral voor haar. Ze wilde zo graag dat ik wat langer bleef destijds. Waarom weet ik niet, waarschijnlijk herkende ze de chaoot in mij.
Vandaag dus terug. En tot mijn grote schrik is zij vorig jaar in juni onverwachts overleden. Een berichtje stond pontificaal bij de entree op een tafel. Ik weet niet hoelang de rouwtijd in Oostenrijk is (toch erg katholiek), maar vond het nogal wat dat in oktober het jaar erop, deze kaart er nog stond.
Maar ik was er de hele dag naar van. Dan werk je je leven keihard om het anderen naar hun zin te maken en dan poef… weg … Geen pensioen kunnen genieten.
Haar man uiteraard nog even gesproken en ze is overleden aan een hartinfarct. Hij zag er slecht uit. Ik had echt met hem te doen, ondanks dat hij een doerak is. Hij herkende mij natuurlijk niet toen ik hem vertelde dat ik zo’n leuke en grappige laatste avond van mijn vakantie bij ze gehad had. Maar ik werd wel uitbundig uitgezwaaid toen ik wegreed. En het raakte me.

Nu schuurde het al een beetje, ondanks het prachtige weer, dat de thuisbasis begon te lonken. Ik mis m’n dierendrommels in de regel na zo’n 2 weken. Ik stel het dan nog effe uit, maar dan weet ik al dat de thuisreis dichtbij is.
Maar na dit nieuws schuurde het vandaag ietsje harder.
Ik wilde nog naar het Stubaital. Het dal met de vele watervallen. Nu was ik er vorig jaar ook, maar toen waren er al minder watervallen dan ik het de eerste keer gezien had.
Dus eens kijken hoe het nu in het dal is.

Maar stond ik daar zowat om de hoek, file…. Op zondag nota bene. Wegwerkzaamheden! Het zou verboden moeten worden. Matrei am Brenner meer gezien dan me lief was. Blijft overigens een pracht dorp en pracht gebied. Maar die wegwerkzaamheden komen inmiddels ook een beetje m’n strot uit. Ik ben al niet goed in plannen en dit soort oponthoud maakt het er niet beter op.
Voor de avond had ik in ieder geval al een camping gepland, waar ik al eens eerder was. Ook weer met zicht op kale schapies.
Ik vond het al druk in Oostenrijk, zo anders dan vorig jaar om deze tijd, maar ook op de camping was het behoorlijk veranderd. Veel vaste plekken met zicht op m’n kale schapies.
Ik kon daar dus niet staan. Kon wel, maar dan stond ik echt ingesloten. En ik wil alleen staan.
Maar vond een plekje aan de andere kant van de camping. Met zicht op de waterval. Dit zijn wel momenten dat ik het jammer vind dat ik slecht hoor. Er liep ook een stromende beek bij mijn kampeerplek.

Ik heb die kale neten natuurlijk wel ff weer gefotografeerd 😁

Dit had mijn uitzicht kunnen zijn 😉 Maar het werd dus de waterval.

Neustift in Stubaital staat wat mij bekend om z’n paragliders. Iedere keer als ik er ben komen er stapels van die gliders naar beneden ☺️ Ontzettend leuk om te zien !!

En iedere keer als ik er ben, moet ik even naar het winkeltje waar ik eigenlijk altijd wel iets leuks scoor voor het thuisfront of voor mezelf.

De twee andere keren wilde ik graag naar de Stubaier Gletscher. Met de kabelbaan. Beide keren regende het. En wat denk je wat?!!! Nu gesloten. 🥴
Nou, dan neem ik jullie weer efkes een klein stukkie mee ….. Helaas dan toch weinig watervallen.

Wel kwam ik dit gezelschap tegen. Overigens na het filmen rap doorgereden, voor ik dezelfde taferelen zou krijgen als met de paarden. En ik had beslist te weinig appeltjes voor dit groepje bangepoepertjes.
Geitenmeisje ga ik dan nooit worden. In dit filmpje bewezen 😂

Ik heb na 2 dagen Stubaital nog één kleine missie. Het Pitztal. Dan heb ik in die hoek van Oostenrijk toch wel heel veel dalen gehad. 😉

Nu tukkie doen.

Cloudbusting, daddy

30 september 2023

Timmelsjoch… Een bergpas tussen Oostenrijk en Italië.
Tsja, stond de dashcam uit toen ik naar boven reed. Raarrrrrrrr….. Maar gelukkig heb ik de foto’s en eigen video’s nog.
Ach, vroegah blogte ik ook zonder dashcam zal ik maar denken. Kostte overigens heul heul heul veel minder tijd. Nu zoek ik al die filmpjes uit als ze gedownload zijn en zoals jullie al gemerkt hebben samengevoegd in een app. Maar dit bloggen is ook een beetje mijn dagboekje.
Was ik vroegah met een uurtje of 2 klaar met een blog, kost me dat nu zo’n 5 à 6 uur. Maar hé, ik geniet van mijn dashcamfilmpjes, maar van de Timmelsjoch mis ik dus een stukkie. 😕
Dit zou überhaupt een chaotische dag worden. #Understatement.
Maar de prachtige maan heeft veel goedgemaakt.
Ga je weer mee?! (ondanks de reclame op YouTube)
Ik neem je een klein stukje nog mee omhoog op de Timmelsjoch in Oostenrijk en een klein stukje naar benee in Italië.
Weer die prachtige kleuren, maar ook die diepten en robuustheid. Ik had ze al vaak gezien, maar toch is iedere bergweg weer anders.

Op de weg omhoog …

Op het hoogste punt met de auto van de Timmelsjoch 2175m. Daar aangekomen had ik een kleine missie. Klimmen 👇

Het lijkt niet zo hoog en stijl en dat was het ook niet, maar voor mij wel. Dacht ik.
Maar rustig aan omhoog gelopen en nog rustiger naar beneden, want het was nu niet bepaald een geplaveid voetpad. 😉 En ik heb niet eens getranspireerd. Misschien toch een betere conditie dan ik dacht. hmmmmm …..
En toch wil ik voor de volgende zomerse reis een betere conditie hebben. Dat wordt thuis veel trappen op en af 😀 En op de loopband, luiaard !! Die heb je niet voor niets aangeschaft.
Zegt zij, die aan de cola wodka met d’r luie poepert achter een computer zit.

Alle foto’s met de fotocamera mislukt. Die wil ik ook onder de knie krijgen voor een volgende vakantie. Wat een sof die foto’s

En dan is dit een gedeelte vh uitzicht

Ik ben nog wel even in het museum geweest. Grappig dat het vroegah gewoon een ‘zandweggetje’ was. Smokkelroute ook vooral.

Vroegah

Zo ongelooflijk overweldigend dit

Het werd tijd voor een hapje eten. Aan de Italiaanse kant. Nou heb ik volgens mij nog nooit Kaiserschmarrn gegeten, dus dat stond op het menu. En dat was dan ook gelijk de laatste keer. Iedereen heeft het erover, maar ik vind het echt niet bijzonder. De smaak zit tussen een pannekoek en een poffertje in, maar dan net effe anders 😉
De citroenlimonade maakte dan weer alles goed.

Hoefde overigens geen avondeten meer. Jeuj, wat is dit heftig zwaar op de maag.

Het uitzicht daarentegen was weergaloos.

En toen werd het tijd om naar de camping te gaan die ik had uitgezocht. Dat was een grote teleurstelling. Een terassencamping met alleen maar mobile homes. Zo ongelooflijk ongezellig daar en hutje mutje. Vreselijk.
En toen werd het vanaf dat punt een chaos om een slaapplek te vinden.
De volgende camping was bij de boer, maar ondanks dat ik 3x had getelefoneerd, werd er niet opgenomen. Gokje, ik ga er gewoon heen.
MOOI ! die omgeving van Süd Tirol. Ik heb er gek genoeg geen foto’s van. Dus ga ik nu even mijn dashcam afspeuren. Want…. Ik kwam ook door deze zoekactie naar een camping, op de Jaufenpass terecht. Man man man … Die zou ik nooit gereden hebben als die camping niet zo’n horror was. Elk nadeel hep su voordeel …
Maar ook daar amper foto’s van. Omdat het al laat in de middag was (en ik het liefst eind van de middag op een camping sta) heb ik m’n dashcam z’n werk laten doen om niet nog meer vertraging op te lopen.
En dus ging ik weer van beneden omhoog en weer naar beneden op de Jaufenpass.

En dan kom je die tunnel uit 👇 en dan rij je zo de wolken in. Adembenemend was het. Ik ben ook effe gestopt zoals jullie zien. Moest het effe prettig verwerken.
En terwijl ik daar op die rand van de berg sta, kwamen regels van het liedje van Kate Bush in me op. Voor de plek waar ik stond, heb ik de tekst willekeurig aan elkaar vastgemaakt. Gelukkig kwam er geen regen uit de wolken. Maar een prachtige herinnering, en ik pink een traantje weg.
On top of the world, looking over the edge. Cloudbusting, daddy.

Adembenemend !!

Zo kom ik nooit op een camping. Gelukkig kan ik overal slapen, maar toch het liefst op een camping. Dus hup gas erop en naar die boerencamping.

Het lag ook wel een pokke eind weg die camping die ik gevonden had. Kom je ergens in de rimboe uit. Allemachtig prachtig. Absoluut, maar ik begon ‘m toch wel wat te knijpen met m’n ‘op de bonnefooi’. Dat werd een heel eind terug rijden.
En zo geschiedde. Vol.
Toen moest ik even heel goed nadenken wat ik ging doen.

Zo’n mooie weg naar een VOLLE camping. 🥴

Ik was redelijk dichtbij Matrei am Brenner en daar had ik 2 jaar geleden in een Gasthof geslapen. Bedacht dat ik daarheen zou gaan. Dan maar geen volle maan op een camping, maar op een terras.
Was drie kwartier rijden, dus gassen maar weer. Maar daar vergiste ik me toch flink in de Brennerpass. De A13.
Stond sws al verkeerd gesorteerd bij die Brennerjongen en kon er niet opkomen, want ik had geen kaartje. Ook geen dame of heer in het hokje om me er een te geven. En toen zag ik dat er een Brennerpass snelweg is, maar ook een ‘binnenweg’.
Dus groene bordje gevolgd. Waarbij ik waarschijnlijk met al mijn zoeken een bekeuring heb opgelopen. Zucht …
De groene Brennerpass…. De A13. De A staat voor snelweg. Dus ik snapte er niks meer van. Google Maps begreep mijn moves ook niet meer 🤣. Die stuurde me echt ineens alle kanten op.
Even google zoeken dan maar. Blijkt die A13 Brennerpass een tolweg te zijn.
Hup, scheuren. Ik wil met licht nog aankomen.
Het kostte me wel 1 euro die tolweg.
En toch schuurde het dat ik volle maan niet buiten zou vieren.
Toch nog maar eens op Park4Night kijken of er echt geen camping in de buurt was. Nee, echt niet. Dan maar Campy effe kijken. En ja, daar vond ik dan toch een camping. Dacht ik … In alle verwarringen toch niet echt goed gekeken. Bleek een mobile home gebeuren te zijn. Dikke Neus, ik parkeer er ook. Ik ben een mini mobile home.
Maar de plek was nu niet echt uitnodigend, op z’n zachtst gezegd. Dus nog een klein stukje doorgereden. En daar vond ik een wereldplekje. Mocht waarschijnlijk niet, natuurlijk. De volgende dag zou een bewoner mij vertellen dat het niet mocht. Joh! wat een verrassing.
Maakt niet uit, ik ga toch weg. Heb er heerlijk geslapen.

En nu maar wachten op de maan …..
Nou het schouwspel was wonderschoon. Rood was ie. Prachtig rood. En alle foto’s mislukt. Kleinigheidje. Maar ik heb genoten.

Zijn jullie er nog?
Wat een dag, eh blog, hè?!

Appels en water. Altijd bij je hebben, want je weet maar nooit …

Vrijdag, 29 september 2023

Na m’n eerste nacht had ik inmiddels 3 nachten bijgeboekt op de camping. Was nog lang niet klaar met dit dal. Zo belachelijk veel moois te zien. Nog niet wetende dat m’n koude hoekje me uiteindelijk toch eerder zou doen vertrekken. Ik kon wel op een zonnig plekje staan, maar dan was ik m’n leuke beschutte hoekje met die kale schapen kwijt. Dus een nachtje korter, want morgen wilde ik de Timmelsjoch gaan rijden en dan door naar de volgende camping.
Vandaag stond in ieder geval nog de Stuiben Waterval op het programma. Ik had er al veel over gelezen. Vooral ook dat het helend zou zijn. Nou, dat wilde ik meemaken, natuurlijk.
Ik kan wel wat genezing gebruiken.

Zie je die trappen!! 700 stuks. Dikke doei, die ga ik dus niet bestijgen. Hoe mooi ook, maar er zijn grenzen.

Even om te laten zien dat ik af en toe wel wat gelopen heb. Wat…😁 van de auto naar de uitkijk waterval en terug 🥵

Ik heb serieus naar de ingang gezocht van die waterval. Een paar treden moest toch wel lukken, of in ieder geval onderaan staan en me nat laten spetteren. Ik heb de ingang nooit gevonden. Erg zeg … 🥳 Moest zo zijn.
Maar terwijl ik weer terug naar de bergweg reed, kwam ik geen koeien op de weg tegen, maar dit 👇

Tis weer eens wat anders 😘💜💜

En toen? Richting Kühtai. Zo’n plaatsnaam die tot mijn verbeelding sprak. Al meerdere vakanties wilde ik deze bergweg rijden. Maar ja, moet je geen andere tegen komen. 😛
Ik zeg het nog maar weer eens…. kijk ook naar links en naar beneden … man man man zo mooi, zo mooi. Misschien zijn jullie het allang zat, maar ik kan er geen genoeg van krijgen.
Kühtai viel overigens ontzettend tegen. Wat een lelijk, kil en onuitnodigend ski-oord. Ik wist niet dat het een ski-oord was, maar nooit zou ik daar ‘gezellig’ heen gaan.

Helaas, ook hier geen data meer kwijt kunnen. Dat worden vanaf nu YouTube filmpjes. Niet erg, maar wel met reclame. Maar de echte ‘die hards’ …. 😉

Niederthai

In de heerlijke zon, met nog heerlijker uitzicht hier mijn lunch gegeten, nadat ik bijna, terwijl ik mijn auto parkeerde op deze smalle weg, achteruit naar beneden ben gereden. (aan het einde van het filmpje zie je waar dat pad begint en ik heb niet goed opgelet. Het scheelde 2cm)
En terwijl ik daar zit te smikkelen, rijdt er een tractor langs. Zo leuk, zwaaien die man! (Hij zou m’n redder geweest zijn, denk ik als ik naar beneden gekukeld was)
In dit dal zijn echt aardiger mensen, zeg ik nog steeds een beetje voorzichtig.

Maar m’n allermooiste momentje vandaag was van een totaal ander kaliber. Ik denk er nog vaak aan. Vooral als ik appels ruik. Kon ik meteen terug, dan deed ik het. Wát een bijzondere ervaring !!
De filmpjes zijn wat chaotisch, maar ik probeerde Amadeus, mijn all time co-pilot, en m’n handtas te beschermen en ondertussen te filmen. Maar het is maar weer duidelijk, als multitasker ben ik vreselijk mislukt. 😁

Als een bejaard paardenmeisje voelde ik me. En het was gúweldúg !!
Ik wilde hier wel uuuuuuren blijven hangen, en ze al mijn appeltjes geven, maar er was een wat opdringerig paardje, die als ‘ie de kans had gehad, ál m’n appels had opgegeten. En Amadeus.
Vandaar ook het chaotisch filmen. Ik wilde appels pakken en aan alledrie geven.
Als regisseur vind ik mezelf dan wel weer goed geslaagd, want ze hebben alledrie evenveel appels gehad.
Het was zo’n mooi moment. Ik kan het haast niet beschrijven. Zo sereen en zo, zo…..

Jullie hebben toch ook wel de eekhoorn gezien, hè??!!

De maan deed haar stinkende best om over de bergen een kijkje te nemen, maar dat lukte niet. Later op de avond zou ze achter me wel zichtbaar worden. Maar dit is al een bijzonder fraai beeld van een bijna volle maan.
Overigens nóg een reden om van camping te veranderen. Ik wil in vol zicht van de maan zitten.

De koeien altijd in de buurt

28 september 2023

De koude plek waar ik sta op de camping nodigt me niet uit om daar lekker te luieren. Het is wel een lekker beschutte plek, dus m’n toilet kan buiten staan. 😉 Geen nachtelijke wandelingen naar het sanitairgebouw die weer ergens een kilometer verderop staat. Nu kies ook een plek uit die me aanspreekt en hoef er dan ook geen rekening meer mee te houden nu ik mijn eigen toiletje heb.

Maar dat terzijde, Vandaag dus op pad en de zon opzoeken die onophoudelijk mijn vakantie verwarmt. Echt heel vervelend.
De omgeving bekennen. Wat me overigens na een 1/2 dag Ötztal al wel opvalt is dat de mensen hier (lijkt het) vriendelijker zijn dan in het Kaunertal. Het is ook wat levendiger. Ik word geregeld spontaan gegroet en dat bevalt me nogal. Gemütlich …

Ooit heb ik een leuk huis gezien in Umhausen. Een beetje nieuwsgierig was ik natuurlijk wel geworden naar dit dorp. En dus richting Umhausen en omgeving. Maar natuuuuurlijk vond ik weer een slingerweggetje die mij naar Gries op 1600m hoogte bracht en ook ineens in een ander dal. Sulztal…

Huben is niet groot, maar daarentegen de huizen wel. 😉 prachtige huizen en boerderijen

Weer wonderschone uitzichten mogen bewonderen, waar ik jullie een piepklein stukje op meeneem.

Je ziet me twijfelen. Rechtdoor of dat inimini weggetje 😉

Maar ik was nog niet klaar met uitzichten, ondanks dat het het einde van de middag was, wilde ik nog meer en meer en meer …..
En toen kwam ik in AU deze schattige koeien tegen. Een van de koeien had een snotneus en ik dacht in het kader van Yoga gemist, maar Reiki heb ik altijd bij me, ik ga deze dame eens wat Reiki geven. Wat resulteerde dat er nog meer dames mijn kant opkwamen. Of hoopten ze op eten?
Hoe dan ook, ze kwamen.
En daar heb ik lang gezeten. Klapstoeltje uit en genieten. Gewoon van het uitzicht, de geur, de lucht, de bergen …

Mijn welkomst groet 🤣 Misschien was ze gewoon blij met m’n Reiki. Ik versta geen koes

Hier kan ik wel aan wennen om te wonen

Terug naar “huis’ nog even door Umhausen gereden.

Katje zat zo mooi voor de foto. Gaat die muts ineens aan de wandel

Staat gewoon gezellig in de wijk. Had ik een kaarsje kunnen branden, had ik het zeker gedaan

Staat ook gewoon in de wijk. Bij de speeltuin wel te verstaan. En een clown trekt altijd m’n aandacht! 🥳

Maar dit staat ook gewoon in de voortuin dan wel straat. Denk je eens in om zoiets in Nederland te doen. 🤣

Tijd voor een hapje eten… hup naar het restaurant vd camping. Heeeeeerlijk eten daar.

Je zal die bergen maar als achtertuindecor hebben!!!

woensdag, 27 september 2023

En nu toch echt hoog tijd om te vertrekken. Vond de receptioniste ook. Ik moest voor vrijdag pleite zijn. Dan stond de camping vol. Nou, had ik niet het plan m’n leven daar te slijten voor de rest van de vakantie en die helicopter begon ook wat irritant te worden. Inmiddels weet ik dat de camping niet vol zou zijn, maar er was een yogaretraite en alleen de yogagangers mochten kamperen. Had op zich wel erg leuk geweest om te blijven voor die retraite van 3 dagen, maar toch maar niet. Teveel volk op de been en daar had ik nou net geen zin in.

Dus op naar Ötztal. Niet zo heel lang rijden (binnendoor zo’n 2 uur, waar ik dan weer natuurlijk 4 uur over doe met al m’n stops ☺️)  en dat lijkt een soort van iets nieuws te worden in mijn vakantie. En dat bevalt prima moet ik zeggen.

Jullie herinneren je vast nog wel mijn enigszins foute afslag op de Kaunerberg, waardoor ik op een karrespoor terecht kwam. Nu de ‘juiste’ route, richting Ötztal…

Ik ga jullie niet vermoeien met foto’s van bergen 😉. Die krijgen jullie nog genoeg te zien in de filmpjes. Of ze moeten wel heul mooi zijn. Maar onderstaand hotel vond ik dan weer de moeite waard om te fotograferen. Zoals eigenlijk zoveel huizen. Zoveel mooie!!

En hier rijden we Ötz binnen …

Hotel Post in Ötz

Teveel leuke winkeltjes weer daar. Wat me wel opvalt door de jaren heen, dat er weinig nieuw aanbod is aan leuke artikelen of ‘erger’ souvenirs. Maar ik hop vrolijk alle winkels binnen.
Zo ook deze. Het beloofde iets moois te worden, maar ook hier eigenlijk wel een beetje hetzelfde als in overige winkels.
Oftewel, dit jaar had ik geen koopdrang 🤣

Wat ik veel zag waren gekleurde fietsen met bloemen. Rare jongens die Oostenrijkers, maar wel fleurig.

Ötz voorbij, richting camping
Prachtig dal ook weer.

Op de camping in Huben. Met deze kalender flaporen als uitzicht. En hun bellen hoor ik ook zonder gehoorapparaten. Zó leuk.
Ik stond in het uiterste hoekje. Koud daar. ’s Middags pas de zon. Brrrrrrr

En dit zijn de échte koningen van de Bergen. Heidi 1, 2 en 3

Ik was nog niet klaar met m’n verjaardag

Dinsdag, 26 september 2023

Het was effe een gedoetje. Had ik, dacht ik alles op orde qua data opslaan, kreeg ik een data-opslag probleem op WordPress. Ik had m’n quotum bereikt met opslag foto’s en video’s. Blogjes die aangemaakt zijn na 2021 hebben maar 1gb. Tsja, en laat JonnaViertLeven nou net na 2021 zijn aangemaakt. Dat werd dus even een megaklus om al m’n Oostenrijk-blogjes over te zetten naar hier.
Maar eerlijk is eerlijk, Koningin van de Bergen klopt toch beter. 😉
Ik heb nu 3gb, maar daar zal ik ook wel snel doorheen zijn. Dat wordt dan uploaden op YouTube. Helaas dan met reclame.
Voor nu heb ik nog wat ruimte om video’s te laten zien zonder reclame.

Evengoed hebben jullie sws nog veel moois tegoed. Maar internet en wifi lieten me behoorlijk in de steek. Daarnaast kost het maken van filmpjes ook behoorlijk wat tijd. Maar ik ga het goedmaken.
Ik ga echt proberen vanaf nu iedere dag te posten. Echt !! 😋

Ik had dus een filmpje gemaakt van de Kaunertal Gletscherstrasse, maar die slikte WordPress niet meer.
Die kan ik jullie echt niet ontzeggen.
En vergeet niet naar beide zijden te kijken en naar beneden …
Het blijft een impressie, want het is zo belachelijk mooi …

En ik kwam nog een grappenmaker op de terugweg tegen…
Wat hier de bedoeling van is???
In het kader van overbodige dan wel onzinnige verkeersborden, is dit er beslist eentje.

🤣🤣🤣

En om m’n dag goed af te sluiten, heerlijk bij het hotel gegeten. Vooral het saladebuffet was heeeeeerlijk. Proppievol en rond gegeten. Is aan het bord overigens niet af te zien.

Ik had mezelf geen mooiere verjaardag kunnen geven.

Nog 1 watervalletje dan van de Gletscherstrasse om het af te leren…

Hieperdepiep Hoera!!

Dinsdag, 26 september 2023

Zo, daar ga ik dan eindelijk.
De Gletscherstrasse van Kaunertal. Kadootje aan mezelf. Ik ben tenslotte jarig vandaag en dus mag er uitgepakt worden. Niet dat ik dat anders niet doe, overigens. Maar dit is wel een extraatje extraatje. Het is wederom geweldig mooi weer. Dashcam op scherp en rijden maar. Ik ga niet veel woorden aan de beelden vuil maken. 😉

En begonnen … Op naar de 3113 meter. Nu nog vlak. Dat zou heul erg veranderen

Die kleuren!! Na iedere bocht weer anders.

Kiek m staan dan! Top karretje. Starten, rijden, gaan en m’n heerlijke slaaphutje.

Ik heb er diverse op de foto, maar veel sculpturen langs de weg.

Voor diegene die Amadeus missen. Hij is gewoon vd partij, hoor

De kleuren komen niet half naar voren. Maar ook zonder dat is het wonderschoon.

Verder kon niet met de auto.

Maar met de kabelbaan wel. 250m hoger. Naar 3113m als ik het goed onthouden heb.

En ik maar denken waarom er zo weinig auto’s omhoog gaan … Nou, de kabelbaan sloot om 16.00 uur. Ik was er om 15.50 uur. Het rijk voor mezelf alleen. Dat dan weer wel. Je had er ook amper de ruimte voor meerderen. Ik denk dat het plateau 4x4m was. 😳 Zonder bescherming…

Is er geen mist, dan is het de zon wel die alles vervaagd 🤣

Ik kan geen filmpjes meer op dit moment uploaden. Dus hier moet ik het ff bij laten. Ik had nog zoveel moois in elkaar geflanst.

Bijna goed…. Dutch Witch … Ik wilde de sticker op m’n auto plakken in de vakantie. Geen tijd gehad 🤣

Een niks, maar toch niet helemaal niks dag

Maandag, 25-09-2023

Ik had nogal wat opslagproblemen voor de dashcam-beelden. Daarnaast zei m’n computer ook, doe het zelf maar.
Die geplande Gletscherstrasse ging een dagje opschuiven, want die moest echt wel bewaard worden. Nu ik de beelden van de dashcam ontdekt heb, ga ik die standaard bewaren als het een interessante rit is. In het blog van gisteren heb ik er al gebruik van kunnen maken, zoals dat karrespoor bijvoorbeeld.
Vandaag moest er dus geklust worden. Te beginnen met opslag. Nu was afgelopen vrijdag de electronicawinkel gesloten, maar hoopte dat die nu wel open was, want ik wilde een externe harde schijf, zodat ik me deze vakantie geen zorgen hoefde te maken over opslag.
Gelukkig was ie nu wel open en een schijffie gescoord. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Terwijl ik schrijf staat ie nu de dag van vandaag erop te rammelen, want tsja, ik loop qua bloggen inmiddels wel wat achter.

Maar eerst effe terug naar de prachtige ochtend. Het zweet ’s nachts nogal, dus als de zon opkomt krijg je prachtige effecten. Een boer had de dag ervoor speciaal koetjes in de wei gezet om het nog mooier te maken.

Ik kan iedere dag wel zo wakker worden.

En toen kwam de zon voorzichtjes aan over de bergen

Het gras ging meer en meer dampen

Prachtig Prachtig Prachtig

Iets minder mooi waren de helicoptergeluiden. Die hoor ik zelfs zonder gehoorapparaten (waar er overigens eentje van is overleden… heel fijn)
Dat is in Oostenrijk niet zo ongebruikelijk. Maar dit had had ik nog niet eerder gezien. Hij rukte boompies van de berg uit de grond en liet ze elders vallen.

Kortom, een productieve zonnige dag, want alles doet het weer, behalve gehoorapparaat en ik kon morgen op pad. De Gletscherstrasse van Kaunertal.

Maar ik heb nog een verrassing (ook voor mezelf trouwens), want eindelijk kan ik de foto’s van mijn camera downloaden. Of me dat morgen weer lukt weet ik niet, maar voor nu heb ik de foto’s die ik hier wil bloggen.

Gisteren namelijk was de maan echt belachelijk goed bezig. De zon ging onder en ik zag dat er iets gebeurde achter de bergen. Vermoedde wel dat het de maan was. Nou ja, kijk maar mee gewoon …

De berg lijkt wel een toverbal …

Hier zie je de lucht al wat verkleuren nadat de zon onder was

En ineens door al die prachtige wolken komt de maan stiekem om een hoekje kijken

Het is een kleurenbrei op de foto, en vanaf dit moment heb ik m’n camera gepakt. Ook nog veeeeeeeel oefenen met de camera. Heel veel …. veel wel …

Ook geen tijd om effe m’n statief te pakken, dus veel foto’s een beetje zielig mislukt, maar het gaat om het idee.

Toedeledoki weer.

Waanzinnig

Zondag, 24 september 2023

Okay, Fiss stond op het programma. En morgen de Gletscherstrasse Kaunertal.
Maar ik voelde al een vaag buitje van lui- en moeheid opkomen. Of ik de hele nacht had door gehaald. Maar om 15.00 uur mezelf toch maar even bij de lurven gegrepen en naar Fiss gereden. Niet via de kortste weg natuurlijk.
Onderweg kwam ik deze ‘jongen’ tegen. Al wel vaker gezien, maar nu op de foto gezet. Zo bijzonder daar hoog op de rotsen. Iedere keer wordt mijn aandacht erdoor gegrepen.
Naarmate je langer op een plek bent, krijg je ook meer richtingsgevoel en logica. Ik wel in ieder geval. Deed ik eerder shorttrack door Oostenrijk en zag overal wat van, is het nu toch een ander verhaal. Al een week op dezelfde plek/buurt. Grappige daarvan is, dat nu ik in Kaunertal ben, ik eigenlijk naar de bergen bij Fiss kijk als ik het dal uitrij. Maar goed, dat was effe een eye-opener voor me.
Moet ik vaker doen, blijven plakken.

Later op de dag zou ik voor een nog leukere verrassing komen te staan

Een piepklein stukje weg naar Fiss. Op zich al met geweldige uitzichten

Die hoogteverschillen en kleuren! Fascinerend

Het loont zich de moeite een andere weg terug naar huis te kiezen…😉 Paarden met een prachtige achtergrond.

En wat kom ik dan ineens wéér tegen? Nou, die prachtige jongen op de rotsen…

Die staat dus in Ladis. En zo kwam ik er dus achter dat Fiss/Ladis/Serfaus gewoon aan de overkant van het Kaunertal liggen.

Wil je meer weten over de burcht: https://www.oostenrijkmagazine.nl/tips/cultuur/bezienswaardigheden/burcht-laudeck/

Ik heb natuurlijk duizenden foto’s van bergen, maar kan me zo voorstellen dat het voor jullie heul anders is om naar te kijken dan voor mij.

Evengoed was ik nog niet klaar voor vandaag met de diertjes en wegen …
Ik rij nogal eens door Kauns terug naar de camping. De wijdsheid en ook daar een burcht blijven me trekken.
Ik had de tekst al eerder zien hangen, maar was te laat om de auto te parkeren. Vandaag niet.
Ook in Oostenrijk is er uiteraard politiek gedonder aangaande de WEF en WHO. Deze tekst vond ik dan wel weer geweldig (dubbelzinnig)

En dan kon ik dit gezelschap tegen. Het zou niet de 1e keer zijn in deze namiddag. Ik kwam ook een boer tegen waarvan de koe geen zin had om op stal te gaan en had de kuierlatten genomen. Dat was even hard werken voor de goeie man. Lekker dwars dat koetje. Ik snap haar.

Maar ik kan soms ook een koe zijn. En ik word niet gehaald door een leuke boer. Dan wel getroost of anderszins. Volgens mij schoot mijn bloeddruk van 80/120 naar 150/180 ofzo… Maar ik moest door…
Soms is dwars niet handig …
Ik zie een bordje Kaunerberg staan. LEUK, Nog even een laatste rondje berg voor ik terugga naar de camping. Hmmmm…..

Kaunerberg

Kennelijk een verkeerde afslag genomen. En Google Maps zei heus niet dat ik linksaf moest slaan …
Ik kwam op een karrespoor terecht.
Als ik nu een tegenligger had gehad, dan had ik 1000 doden gestorven en tegelijkertijd 7 kleuren stront gescheten.
Was het mooi?
WAANZINNIG

Minimale regen, maximaal plezier

23 september 2023

Terwijl ik op m’n stapelbedje zit, met de kachel aan, is het weer tijd voor een berichtje van deze dag.
Evengoed ben ik een oud wijffie aan het worden, want ik moet standaard ’s nachts naar het toilet. Als ik kampeer wel te verstaan. Zo ook vannacht. Ik had het toilet aan het begin van de avond al uitgeklapt, want ik had totaal geen zin om midden in de nacht weggespoeld te worden. Maar het was droog, dus dan maak ik de gang naar het toilet, die kinderlijk dichtbij is.
Maar ik kon niet zo makkelijk meer in slaap komen. Had een beetje raar gedroomd en legde het maar uit als verwerking van de afgelopen 2 jaar. Gevolg was, dat ik pas om 10 uur wakker werd.

Meuren joh! Vannacht voor straf buiten gehangen.

M’n ochtendview

Prima, mooi rustig aan. Het was bewolkt, dus Fiss stond nog niet op het programma en de Kaunertal Gletscherstrasse al zeker niet. Kan me Dachstein van vorig jaar op 29 september was, nog goed herinneren met z’n Treppe ins Nichts. Inderdaad niets te zien en koud !!!! Was een ervaring op zich, maar wel een dure van 53 euro en dan gewoon in de mist op die Treppe staan.

Treppe ins Nichts.                          
Daar had prachtig mooie bergen Dachstein moeten zien …

Dit zag ik als ik naar beneden keek

Foto terwijl ik op de hangbrug sta naar de trap toe Ik woei er zowat vanaf en zó koud ! In m’n zomerjasje… Hier kan je heel goed zien hoe mistig.

Wat dan wel? Brood scoren voor morgen en maandag. Op zaterdag gaan de winkels om 12 uur dicht. Even gekeken of de supermarkt ook om 12 uur dicht ging, maar die bleef open tot 18.00 uur.
Gisteren niet geschreven, dus eerst blogje gemaakt met Mokkakoffie uit Oostenrijk. Ik proef de mokka niet, maar het is wel lekkere koffie zonder mokkasmaak.
En omdat we nog steeds met z’n tweetjes op de camping staan, had ik de doucheruimte voor mezelf. Uitgebreid gebruik van gemaakt. Inmiddels rond 14.00 uur en maar eens naar de supermarkt. Tot mijn verbazing zit er eentje vier minuten verderop. En ineens krijg ik er nog meer lol in dat langer op een plek blijf hangen. Ik zie zoveel meer dan dat gejakker door de bergen. Of dit een blijvend ‘euvel’ is weet ik niet, maar voor nu geniet ik van de rust en omgeving.
Dit geschreven hebbend, heb ik er twee nachten bijgeboekt.
Dinsdagochtend word ik verwacht te vertrekken. Of dat ook gebeurt ????

Op naar die mini M-Preis in het minidorpje Feichten verderop. Heul gevaarlijk die supermarkt, want er zit een kadowinkel, sportzaak en van alles watte winkeltje aan vastgeplakt en die was ook nog open.
Handjes op m’n rug, dus. Niet gelukt. Die vingertjes aan m’n handen zijn sterker dan mijn wil.
Toch wel heel erg gelukkig met m’n koop en als een blij ei ga ik de omgeving maar eens bekennen.

En ineens een regenboog op m’n pad. Hier is ie al minder, want de fotocamera ging voor om ‘m vast te leggen.

Tuurlijk weer een weggetje naar boven gevonden. Zo’n weggetje waar ik altijd hoop geen tegenliggers te krijgen.

Evengoed brengt dit karretje me ook overal. Zo blij mee.

Gewoon langs de weg… moet kunnen 🤣

Ehm …. Ook zomaar langs de weg. Waarom???

Dit vind ik zo leuk. Overal van die kleine voorstellinkjes.

Heerlijk hoe de Inn tekeer gaat. En heb erger gezien, maar daar kon ik niet bij komen.

En … niet zozeer gekookt, maar wel een maaltijdsalade gemaakt. Morgen weer uit eten. Vind ik nodig 🤪😄

En nog een komkommer uit de tuin.De rest komt uit de supermarkt 😉

En terwijl ik dit maaltje naar binnen aan het werken ben, toont ineens de berg zijn sneeuw…

Een half uur later verdween ie weer in de mist. Watt is dat toch bijzonder !

Het was weer een fijne dag, met minimale regen en maximaal plezier en uitzichten.